HIGH FIDELITY
Rob (Cusack) za zivot zaraduje drzeci "Championship Vynil", cikasku trgovinu rabljenih gramofonskih ploca, te zajedno sa svojim suradnicima - brbljavim i agresivnim Barryjem (Black) i skromnim Timom (De Louiso) - jedva uspije zaraditi dovoljno novaca da ne zavrsi na socijalnoj pomoci. No, lose stanje financija ga trenutno ne zaokuplja toliko kao raskid ljubavne veze s Laurom (Hjejle), koji Roba natjera da pocne preispitivati svoj zivot, i to prvenstveno kroz niz romanticnih veza od kojih je gotovo svaka zavrsila katastrofom.
Angazirati Stephena Frearsa, uglednog britanskog rezisera (najpoznatijeg po OPASNIM VEZAMA), za ekranizaciju HIGH FIDELITY, kultnog romana britanskog knjizevnika Nicka Hornbyja, izgledala je kao dobra ideja. Premjestiti radnju iz Londona 80-tih u Chicago mozda nije izgledalo kao dobra ideja, ali je nevjerne Tome trebalo razuvjeriti to da glavnog junaka tumaci Johna Cusack, jedan od najuglednijih americkih glumaca koji se u istom projektu nasao i kao jedan od producenata. To sto film gotovo da i nema nekakvog zapleta i sto se uglavnom svodi na karakterolosku studiju, te sto izbjegava za takvu vrst projekata pogubnu romanticnu "ljigu" takodjer je trebalo garantirati da se DUCAN SNOVA moze komotno izdici iznad holivudskog prosjeka. Na zalost, Frears nije uspio u onome sto je bilo najbitnije - povezati profesionalni i privatni zivot glavnog junaka, odnosno progovarati o njegovim ljubavnim traumama kroz kontekst pop-glazbe. Ta dva segmenta filma se doimaju umjetno pokrpana u jednu cjelinu i gledatelju kojemu su Vuco, Thompson i Huljic drazi od Boba Dylana imat ce problema da shvati o cemu je tu, zapravo rijec. Taj isti gledatelj ce se itekako osjecati prevarenim kada DUCAN SNOVA pred kraj bude poceo postivati holivudska pravila te udijeliti hepi end ne samo glavnom junaku - koji po objektivnim kriterijima ne pokazuje da bi to uopce trebao zasluziti - nego i njegovim kolegama koji su jos veci gubitnici od njega. John Cusack, po obicaju, briljira u ulozi mladog urbanog neurotika, a drustvance mu, po obicaju, u maleckoj ulozi pravi jednako dojmljiva sestra Joan. No, najugodnije glumacko iznenadjenje filma ipak predstavlja danska glumica Iben Hjejle (mogli smo je prosle godine pogledati u hvaljenom MIFUNEU), koja se savrseno dobro snasla u ulozi cistokrvne Amerikanke i koja sasvim uvjerljivo tumaci ulogu naizgled obicne, ali istovremeno fatalne zene. Razocaranja, pak, predstavljaju Todd Louiso i u posljednje vrijeme prilicno eksponirani Jack Black (inace pjevac rock-grupe "Tenacious D"), koji svatko u svojoj ulozi ili potglumljuje ili preglumljuje. Najvece razocaranje su, pak, Catherine Zeta-Jones i Lili Taylor cije su uloge vise temeljene na njihovom imageu glumica nego na nekim originalno smisljenim likovima. Za one koji posjeduju DVD-uredjaj razocaranje ce biti dodatno vece kada se u dodatnom sadrzaju pogleda par izvrsnih scena koje su posve neopravdano i bez nekog smisla izbacene iz samog filma. Sve u svemu, usprkos zvucnih imena na spici i usprkos dobrog soundtracka, DUCAN SNOVA se moze slobodno okarakterizirati kao film koji bolje zvuci nego sto izgleda.
(c)2001 Dragan Antulov
Baza podataka, programiranje i HTML konverzija su Copyright (c)1999,2002 Krešimir Kos