Glavni junak ovog filma je pisac (Cvijanovic) kojeg muci kreativna kriza, a njegove preofesionalne nevolje se odrazavaju i na probleme s djevojkom (Savic). S obzirom da joj je dosadjivao, s njim se upoznaje djevojcin otac (Bercek), bivsi pripadnik Titove UDBA-e koji ce mu ispricati vlastitu bizaru zivotnu pricu.
Mirko Kovac je jedan od onih srpskih knjizevnika koji se, za razliku od vecine svojih kolega, moze pohvaliti time da je bio zestoki Milosevicev kriticar upravo u ono vrijeme kada je to bilo najpotrebniji. Stoga u neku ruku cudi to sto je 1992. godine srpska drzavna televizija odlucila ekranizirati njegovu dramu. No, nakon sto se ovaj film pogleda, cinici ce pronaci objasnjenje u tome sto ce neupuceni nakon gledanja ovog filma promisliti dvaput prije nego sto Kovacev tekst uzmu u ruke. UVOD U DRUGI ZIVOT, naime, predstavlja klasican primjer pseudointelektualnog preseravanja, koje je, da stvar bude gora, zacinjeno srpskom pravoslavnom mistikom kao i sada vec demodiranim bacanjem drvlja i kamenja na Tita i njegov rezim kao olicenje sveg zla na ovim prostorima. Sam sadrzaj mozda i nije takav problem, koliko to da je Misa Radivojevic nepotrebno rastegao ovaj film, najcesce zbog nastojanja da filmu da nekakvu "art" dimenziju "neobicnim" kadrovima koji traju satima. Inace vrlo dobri glumci kao sto su Zoran Cvijanovic i Sonja Savic se ocigledno slabo snalaze u svojim ulogama, a pseudointelektualne replike im ocito slabo idu, tako da na kraju UVOD U DRUGI ZIVOT po svemu slici na prosjecni hrvatski film iz 90-tih, a to je nesto najgore sto se moze dogoditi filmu nasih istocnih susjeda.
(c)2000 Dragan Antulov
Baza podataka, programiranje i HTML konverzija su Copyright (c)1999,2002 Krešimir Kos