PUCANJ

BANG

• uloge: Darling Narita, Peter Greene, Michael Newland, David Allen Graf, Erik Schrody, Michael Arturo, James Sharpe, Luiz Guizar, Art Cruz, Wandi Herman, Lucy Alexis Liu
• glazba: Orlando Aguillen
• scenarij: Ash
• rezija: Ash
• proizvodnja: Asylum Films, SAD, 1995.
• distribucija: MG
• trajanje: 98`

Glavna junakinja ovog filma je neimenovana djevojka (Narita) koja ima los dan, zapocet izbacivanjem iz stana zbog neplacanja najamnine. Jedina nada za prezivljavanje jest dobijanje uloge u filmu, ali audicija propada kada se ispostavi da producenta (Graf) vise zanima seks od njenog glumackog talenta. U medjuvremenu se sprijateljila s simpaticnim beskucnikom (Greene) cije ce prisutstvo kraj luksuzne vile na Beverly Hillsu izazvati intervenciju policajca Rattlera (Newland) koji greskom uhapsi djevojku. Kada Rattler djevojci ponudi pustanje u zamjenu za seksualne usluge ona mu otme pistolj, skine mu uniformu i veze ga za drvo. U tom trenutku joj padne na pamet da preuzme njegov identitet i motocikl te zapocinje njena odiseja po ulicama Los Angelesa, gdje ce dozivjeti svakojake pustolovine.

Da je PUCANJ kojim slucajem lansiran prije tri-cetiri godine, dozivio bi mnogo veci uspjeh s obzirom na to da je u to vrijeme svaki niskobudzetni film snimljen van holivudskog studijskog sustava smatran potencijalnim remek-djelom. Ovo djelo relativno anonimnog britanskog rezisera poznatog iskljucivo pod nadimkom Ash savrseno odgovara takvim kriterijima, s obzirom da je budzet iznosio ciglih 20.000 US$, a snimanje izvedeno tzv. gerilskom tehnikom (bez dozvole gradskih vlasti i aranzmana s losandjeleskom policijom, zbog cega se svaka scena morala snimati u vrlo kratkom vremenu). Kamera iz ruke, improvizacije i koristenje naturscika (kojima drustvo cini Peter Greene iz PAKLENOG SUNDA) uistinu izgleda osvjezavajuce, ali, na zalost, Ash ima problema sa scenarijem. Naime, karakterizacija mu nije bas najjaca strana (uopce nije jasno zasto bi se njegova heroina upustala u pustolovinu s motociklom), a i film ima problema sa razvucenoscu. Neke scene su, pak, uistinu smijesne, a ponekad i dirljive (kao ona u kojoj se nasa heroina sprijatelji s par Chicanosa), no opci dojam je ipak slab. Ukoliko bi se ugledali na americke art-snobove i ovo djelce dignuli u zvijezde, kriticarski kriteriji bi ipak bili previse snizeni. Ashu valja skinuti kapu sto je uspio uopce snimiti ovaj film, a za prave pohvale ce biti vremena kada dobije adekvatni budzet.