ZLATNA MUDA

HUEVOS DE ORO

• uloge: Javier Bardem, Maria de Medeiros, Maribel Verdu, Elisa Toauati, Raquel Blanca
• glazba: Nicola Piovani
• scenarij: Cuba Canal & Bigas Luna
• režija: Bigas Luna
• proizvodnja: Iberoamericana Films, Španjolska, 1993.
• distribucija: VEM
• trajanje: 89 '

Kao što sam to već bio spomenuo u nekim svojim prethodnim recenzijama, nisam veliki fan španjolske kinematografije. To, dakako, ne znači da Španjolci ne znaju raditi prave filmove, ali imam dojam da je nestanak jednog Bunuela toliko dirnuo svjetske kritičare-snobove da svako malo moraju izmisliti neko novo režisersko ime koje će im služiti kao ljubimac. Nekada je to bio Carlos Saura sa svojim socijalnim dramama, potom Almodovar sa crnim komedijama, da bi sada red došao na Bigasa Lunu, autora čija bi djela po svojem žanrovskom određenju trebala biti erotske komedije. Namjerno kažem "trebala biti", jer je Bigas Luna u svojem, po mom skromnom mišljenju precijenjenom, radu ŠUNKA, ŠUNKA pod etiketom komedije snimao dramu.

Možda je najmarkantniji detalj tog filma bio Javier Bardem, glumac atletskog tijela i majmunske face s kojom je savršeno "skinuo" arhetip latinskog ljubavnika i nezaustavljivog seks-stroja. U ovom filmu tumači gotovo identičnu ulogu - Benita, mladog čovjeka koji u nastojanju da se dočepa novca i slave prvenstveno koristi donji dio tijela. Nakon što je ušteđevinu od vojničke plaće uložio u graditeljski biznis, sanja o tome da sagradi najveći toranj u gradu - falički simbol svojem nezadrživom usponu. Pri tome se bezdušno koristi svojom ljubavnicom, a da bi osigurao početak gradnje, ženi se i ružnom kćeri lokalnog bankara (de Medeiros).

Za Bigasa Lunu se ne može reći da je netalentiran režiser, ali izgleda da tokom pravljenja filmova zaboravi što zapravo radi. Tako u ZLATNIM MUDIMA nije jasno radi li on jedan veliki propagandni spot za španjolsku turističku industriju (zemlja sunca, mora i vatrenih crnki s impozantnim poprsjem) ili ozbiljan film o usponu i padu čovjeka koji je precijenio vlastite mogućnosti. Nejasno je da li se on svom glavnom junaku Benitu divi ili ga ismijava. Možda bi najbliže istini bilo to da cijela priča, kao i u ŠUNCI, ŠUNCI, zapravo služi tome da bi Bigas Luna imao opravdanje za nadrealističke kadrove različitih erotskih simbola. No, bez obzira što je ovdje forma nadmašila sadržaj, u usporedbi s nekim sličnim "umjetničarenjima" ZLATNA MUDA na trenutke znaju biti i simpatična.