NIGHT OF THE RUNNING MAN
Prva stvar koja nam zapadne za oko kod ovog filma je bedast naslov. Isto tako je bedast i prijevod, iz čega bi iskusniji videofil zaključio da ni film nije bitno drukčiji. Zaplet je već tisuću puta viđen u B-produkciji: obični taksist se igrom slučaja dočepa gomile novca i sebi na vrat natovari okrutne mafijaške plaćenike. Od sličnog zapleta je Quentin Tarantino napravio remek-djelo od filma, ali tvorci ovog filmčića, ako su imali njegove ambicije ili budžet, nisu imali talenta. Od castinga valja pohvaliti jedino izvrsnog Scotta Glenna, glumčinu vrhunskog kalibra, kao jednog od najinteligentnijih, ali i najsadističkijih profesionalnih ubojica u suvremenom filmu. Andrew McCarthy u ulozi njegove žrtve je užasno anemičan, isto kao i u Frankenheimerovoj GODINI NASILJA.
Što se, pak, režisera Marka L. Lestera tiče, nisam imao nikakvih iluzija o onome što mogu očekivati, bez obzira na to što njegov film KOMANDOS (1985) sa Schwarzeneggerom smatram jednim od najzabavnijih filmova desetljeća. Ovdje je, kao i mnogo puta dosad, nesputan zbog neinventivnosti i bljedunjavosti scenarija, potpuno zanemario brigu za likove i priču (koja je prilično nejasno vođena) te se posvetio prvenstveno tome da standardnu minutažu ispuni sa što više scena brutalnog nasilja. Neke od tih scena su potpuno dramaturški nepotrebne, a isto važi i za nasilno umetnute (a u kontekstu priče i neuvjerljive) erotske scene.
Ukratko, film kojeg valja zaobići u širokom luku.
(c)1995 Dragan Antulov
Baza podataka, programiranje i HTML konverzija su Copyright (c)1999,2002 Krešimir Kos